Napisz wywiad z wybranym bohaterem lektury(Łucją,Piotrem,Zuzanną).Dowiedz się, jak się (czuł,czuła) przebywając do Narnii. Potrzebne na dziś 29.3.12r. proszę :) Zobacz odpowiedź Opowieści z Narnii: Ariana #11. Opowieści z Narnii: Ariana #3. Masz świetny pomysł na quiz? Dodaj quiz. Komentarze sameQuizy: 3 Zablokuj Zgłoś. DOUBLE_2022 report flag outlined. Moim ulubionym bohaterem książki pl.,,Opowieści z Narnii' jest Piotr. Jest on wysokim chłopcem o brązowych (bląd włosach, nie pamiętam jakie miał). Chłopak jest bardzo sympatyczny, mądry i uczciwy. Wybrałam go dlatego, że jest dobry i kochany przez swoje rodzeństwo, czyli Edmunda,_____________ . report flag Opis produktu. Tytułową procedurą jest tworzenie – autor snuje rozważania o mistycznych wizjach stworzenia świata, o profesji pisarza powołującego do życia nową rzeczywistość, a także opowiada na nowo legendę o praskim Golemie. Głównym jednak wątkiem są losy biologa, który wyhodował życie w próbówce, lecz nie uporał OGŁOSZENIE Klasa 5b ogłasza, że dnia 20.02.2015r w szkole im. Henryka Sienkiewicza w Warszawie, na dużej sali gimnastycznej (dane szkoły jakiej chcesz, albo jakiegoś miejsca) odbędzie się spotkanie z autorem książki "Opowieści z Narnii Książe Kaspian" oraz wywiad z bohaterem, który odgrywał główną rolę. Świat przedstawiony w "Opowieściach z Narnii". Znam bohaterów lektury. Znam miejsce i czas akcji. Wiem, czym jest świat przedstawiony. NaCoBeZU: Miejsce i czas akcji. Narnia - kraina fantastyczna, wymyślona przez autora, nie istniejąca w świecie rzeczywistym. Dom Profesora - miejsce fikcyjne; takie, kótre mogło istnieć naprawdę, ale ubR6g. Opowieści z Narnii to uwielbiana przez dzieci i młodzież bestsellerowa seria książek. Uważana za klasykę literatury dla dzieci, sprzedana w ponad stu dwudziestu milionach egzemplarzy, przetłumaczona na czterdzieści języków. Jedna z jej części: "Lew, czarownica i stara szafa" to obowiązkowa lektura w V klasie szkoły podstawowej. Kto napisał "Opowieści z Narnii"? Skąd bierze się fenomen tej serii? Zobacz film: "Ciekawe gry i zabawy dla całej rodziny" spis treści 1. Kto napisał Opowieści z Narnii? 2. Opowieści z Narnii - streszczenie 3. Kim są bohaterowie Opowieści z Narnii? 4. W jakiej kolejności czytać serię Opowieści z Narnii? 5. Dlaczego warto przeczytać "Opowieści z Narnii"? rozwiń 1. Kto napisał Opowieści z Narnii? Autorem serii książek "Opowieści z Narnii" jest brytyjski pisarz, filolog i filozog, Lewis czyli Clive Staples Lewis. Specjalizował się on w tematyce literatury średniowiecznej, był krytykiem literackim i działał też w zakresie apologetyki chrześcijańskiej. Co ciekawe, przyjaźnił się z innym sławnym pisarzem, Tolkienem, razem z którym wykładał na wydziale literatury angielskiej na Oksfordzie. Cykl fantastycznych "Opowieści z Narnii" napisał w latach 1950 - 1956, pierwsze polskie wydanie pojawiło się w latach 1985 - 1989. 2. Opowieści z Narnii - streszczenie "Lew, czarownica i stara szafa" to pierwsza część serii. Stanowi początek przygód czwórki dzieci, które wskutek bombardowania Londynu w czasie II wojny światowej trafiły do domu starszego profesora. Pewnego dnia najmłodsza z rodzeństwa Łucja odkrywa, że stara szafa to nie tylko mebel z futrami, ale także tajne przejście do zupełnie innego świata. Dowiaduje się od napotkanego tam fauna, że trafiła do Narnii, w której panuje zła Czarownica, która zarządziła wieczną zimę i zabroniła obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia. Mieszkańcom tej niezwykłej krainy grozi niebezpieczeństwo i to właśnie nasi bohaterzy mogą ich ocalić. Ogromnym wparciem będzie też dla bohaterskiego rodzeństwa Lew Aslan. 3. Kim są bohaterowie Opowieści z Narnii? Oto krótka charakterystyka najważniejszych bohaterów cyklu Opowieści z Narnii: Piotr - najstarszy z rodzeństwa, dzielny, odpowiedzialny i odważny, troskliwy, mądry i zrównoważony; Zuzanna - rezolutna, pragmatyczna, wrażliwa, czuje się odpowiedzialna za młodsze rodzeństwo; Edmund - postać początkowo nie budząca sympatii - dokucza Łucji, zaprzeczając istnieniu Narnii, kłamie, jest obłudny i niegodziwy, złośliwy i nielojalny wobec swojego rodzeństwa; w przebiegu akcji jego postawa zmienia się zupełnie, zaczyna rozumieć, że był pod wpływem złej czarownicy, ostatecznie staje się mądry i sprawiedliwy; Łucja - najmłodsza z rodzeństwa, niezwykle wrażliwa, ale jednocześnie odważna, posiada ogromną wyobraźnię twórczą, ponadto jest życzliwa i bardzo kocha swoje rodzeństwo; Biała Czarownica, Królowa Narnii - bardzo wysoka kobieta o bladej, niemal białej twarzy, surowej, zimnej i dumnej; jest okrutna, bezwzględna i fałszywa, żądna władzy, boi się Aslana: Aslan - dziki lew, syn Wielkiego Władcy-Zza-Morza, jest Królem puszczy, choć nieczęsto w niej bywa, bardzo szlachetny i dzielny, dobrowolnie znosi wszelkie upokorzenia i umiera, po czym zmartwychwaje by pokonać śmierć. 4. W jakiej kolejności czytać serię Opowieści z Narnii? Na cykl "Opowieści z Narnii" składa się 7 tomów, które powinniśmy czytać w następującej kolejności: Lew, czarownica i stara szafa; Książę Kaspian; Podróż wędrowca do świtu; Srebrne krzesło; Koń i jego chłopiec; Siostrzeniec czarodzieja; Ostatnia bitwa. 5. Dlaczego warto przeczytać "Opowieści z Narnii"? Siedem książek serii to lektura obowiązkowa dla młodych czytelników, rozpoczynających podróż czytelniczą. Stała się inspiracją dla wielu innych współczesnych autorów, na stale wchodząc do kanonu literatury dziecięcej. Dlaczego uwielbiamy "Opowieści z Narnii"? Tym, co szczególnie przyciąga do tej serii, jest wyrazistość jej bohaterów. Małe dziewczynki pragną być tak odważne, jak Łucja oraz piękne jak Zuzanna, chłopcy zaś mogą widzieć siebie w Edmundzie lub czerpać wzorce od mądrego Piotra. Zachowanie postaci daje nam wskazówki moralne, jak postępować w życiu, aby godnie je przeżyć. Seria pokazuje, co w życiu jest najważniejsze: przyjaźń, lojalność, odwaga i poświęcenie. polecamy Zadanie @ z Narnii " Kto jest głównym bohaterem ? Proszę o szybką odp. blocked Zależy o której części mówimy, ale generalnie są to dzieci. Np w "Lew czarownica i stara szafa" jest to Łucja, Edmund, Zuzanna i Piotr w innych częściach są inni, ale chodzi o to, że to dzieci :) Nie dorośli czy zwierzęta. o 15:41 Lyrapos Piotr,Zuzanna,Edmund,Łucja o 15:42 ZnamSieNaModzie Łucja, Edmund, Zuzanna i Piotr. W drugiej części jest też Kaspian, ale nie wiem, czy uznaje się go za gł. bohatera.. o 16:12 demiforever Głównym bohaterem jest rodzeństwo Pevensie : Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja oraz lew Aslan i biała czarownica Jadis. o 15:48 jejjej2002 Łucja Pevensie, Aslan, Edmund Pevensie, Kaspian o 15:41 Edmund na początku był chłopcem złośliwym, nielojalnym oraz upartym, ale bardzo zmienił się pod wpływem przygód, jakich miał okazje doświadczyć. Stał się bardziej odpowiedzialny i zrozumiał, że nie można naśmiewać się z rodzeństwa. Stał się dużo lepszym bratem, a także człowiekiem. Podziel się wynikiem w komentarzu!To prawda! Odpowiedz Piotr! Piotr wyróżnia się mądrością i troskliwością. Jest waleczny i odważny. Jest również sprawiedliwy i potrafi przyznać się do błędu. Za swoich przyjaciół jest w stanie oddać nawet życie. Podziel się wynikiem w komentarzu! Odpowiedz Łucja jest ufna i ujmująca. Odznacza się delikatnością, szczerością i przyjacielskim nastawieniem. Zawsze mówi prawdę i nie lubi kłamać. Mam na imię Łucja więc niom jestem Odpowiedz Muszę się do czegoś przyczepić, wszystko jest zrobione świetnie ale biała czarownica nazywa się Jadis. Odpowiedz Piotr! Piotr wyróżnia się mądrością i troskliwością. Jest waleczny i odważny. Jest również sprawiedliwy i potrafi przyznać się do błędu. Za swoich przyjaciół jest w stanie oddać nawet życie. Podziel się wynikiem w komentarzu! Odpowiedz Edmund XD. Myślałem, że Piotr bo mam blond włosy Odpowiedz @Psychofan_Kotow a co kurva klikał*ś ??? bo mi wyszedł Piotr a chciałem Edka xd Odpowiedz Jeśli niewinny złoży dobrowolną ofiarę z życia, by odkupić zdradę, Kamienny Stół pęknie i sama śmierć cofnie swe wyroki… Lewis zasłynął jako autor znanej chyba każdemu dziecku serii książek Opowieści z Narnii. C. S. Lewis znany jest jednak nie tylko z kreowania świata fantasy, ale także, czy może przede wszystkim, jako propagator nauki chrześcijańskiej. Pod wpływem swego przyjaciela Tolkiena z postawy ateistycznej (którą niejednokrotnie demonstrował, starając się przekonać przyjaciela do swych racji, jednak na początku lat 30. to Tolkien przekonał Lewisa) przeszedł na drogę głębokiej wiary, po drugiej wojnie światowej stając się jednym ze znaczących autorytetów, zwłaszcza wśród członków Kościoła u tak ogromne znaczenie odegrało nawrócenie, naznaczając swym piętnem każde z jego dzieł, warto uchwycić ten moment przełomowy, w którym nawrócenie (chociaż nie na katolicyzm, jak pragnął tego i o co się usilnie starał Tolkien) się rozpoczęło. Jak bowiem człowiek, nie pojmujący przez wiele lat sensu śmierci Jezusa, mógł w tak wspaniały sposób odtworzyć sens owej ofiary, zamykając ją w czynie, na jaki decyduje się prawowity władca narnijskiej krainy – Lew Aslan? Lewis był chyba nazbyt logicznym człowiekiem, aby dać wiarę czemuś, co logice zaprzecza, a jednak uwierzył w to, co zaliczał do kręgu kolejnych mitów, a“…mity to kłamstwa, choćby i zaprawione słodyczą”, powiedział Lewis. “Wcale nie”, odparł Tolkien. I wskazując na szarpane wiatrem gałęzie drzew Magdalen Grove, zmienił kierunek argumentacji. Nazywasz drzewo drzewem, powiedział, i więcej się nad tym wyrazem nie zastanawiasz. Nie było ono jednak “drzewem”, dopóki ktoś nie nadał mu tej nazwy. Nazywasz gwiazdę gwiazdą i mówisz, że to tylko kula materii poruszająca się ściśle wytyczoną trasą. Jest to jednak zaledwie twój sposób widzenia gwiazdy. Nazywając rzeczy i opisując je, wynajdujesz tylko własne terminy na ich określenie. A podobnie jak mowa określa przedmiot i pomysły, tak mit określa prawdę. Przechodzimy do Boga (ciągnął Tolkien) i stworzone przez nas mity, choć zawierają błędy, w sposób nieunikniony będą odbijały drobny, rozszczepiony fragment prawdziwego świata, wiecznej prawdy, która jest u Boga. Tylko tworząc mity, tylko stając się “stwórcą wtórnym” [podkreatorem] i wymyślając opowieści, człowiek może osiągnąć stan doskonałości, który znał przed Upadkiem. Być może nasze mity błądzą, lecz mimo wszystko zdążają ku prawdziwemu portowi, podczas gdy materialistyczny “postęp” prowadzi jedynie do ziejącej otchłani i Żelaznej korony potęgi zła. Wyjaśniając tę wiarę w wewnętrzną prawdę mitologii, Tolkien wydobył na jaw jądro swej filozofii jako pisarza, przekonanie leżące w centrum “Silmarilliona”. (…) Lewis zapytał, czy w takim razie, powieść o Chrystusie jest prawdziwym mitem, który działa na nas tak samo jak inne, tyle że ten mit zdarzył się naprawdę? W takim razie, powiedział Lewis zaczynam rozumieć. (…) W dwanaście dni później Lewis napisał do swego przyjaciela Arthura Greevesa: “Właśnie przeszedłem od wiary w Boga do zdecydowanej wiary w Chrystusa – w chrześcijaństwo. (…) Miała z tym wiele wspólnego moja długa nocna rozmowa z Dysonem i Tolkienem.” 1Zatem… gdyby nie wiara i religia, gdyby nie przyjaźń Tolkiena i Lewisa, możliwe, iż nie powstałyby dwa dzieła tak mocno zakorzenione w kulturze chrześcijańskiej, czerpiące z “prawdziwego mitu” i odwołujące się do niego – zatem Opowieści z Narnii oraz Władca Pierścieni. Lewis z entuzjazmem ogromnym podszedł do Śródziemia, podsycając w przyjacielu sens powołania do życia jednej z najbardziej fantastycznych, a zarazem prawdziwych krain, jakie wykreowała kiedykolwiek literatura. To Lewis zachęcał Tolkiena, aby wziął się do pracy nad Władcą…, kiedy temu zupełnie brakowało na to sił i energii. Co prawda wiele poddawał krytyce, na którą to krytykę i sugestie Tolkien zupełnie nie zwracał uwagi. Tolkienowi natomiast nie podobał się świat narnijski.“To smutne”, napisał w roku 1964, że Narnia i cała ta część dzieł L pozostaje poza zasięgiem mojego zrozumienia, podobnie jak on nie rozumiał większości moich prac”. Niewątpliwie miał wrażenie, że Lewis w jakiś sposób wykorzystał w swoich książkach jego pomysły i tak jak nie podobała mu się metamorfoza Lewisa z człowieka nawróconego w popularnego teologa, być może zirytowało go to, że przyjaciel i krytyk, który słuchał opowieści o Śródziemiu, wstał z fotela, usiadł przy biurku, ujął pióro i sam spróbował pisać.” 2 Bez względu na to, co Tolkien myślał o Opowieściach z Narnii, bez względu na rywalizację między przyjaciółmi na polu literackim, ważniejsze jest, iż Lewis, przechodząc od negacji istnienia Boga w głębokie przekonanie o jego istnieniu, zaczął pisać o tym przekonaniu, o religii, zajmując się teologią i tworząc eseje filozoficzne, jednak nie tylko w owych publikacjach zamieszczał swój światopogląd, mówiąc o nim także poprzez twórczość beletrystyczną. Swymi powieściami chciał przybliżyć chrześcijaństwo wszystkim, zapoznać z nim niewierzących. O ile jednak jego przyjaciel posługiwał się odwołaniami bądź to bardziej subtelnymi, bądź nie przeznaczonymi dla każdego (o czym świadczyć może określanie Silmarilliona lekturą trudną i nudną, z którą to niesłuszną opinią spotkałam się wielokrotnie), to Clive Staples Lewis mówił prosto i zrozumiale, omijając sporne kwestie, odwołując się do przykładów znanych i czytelnych. Może tym bardziej czytelnych, im mocniej trafiających do wyobraźni.“Słyszymy, że Chrystus został zabity za nas, że Jego śmierć zmyła nasze grzechy i że umierając, pokonał śmierć. Oto wzór.” 3A wzory, jak pisze Lewis, przybliżają obrazy. Jednym z tych obrazów jest księga otwierająca świat Narnii, a zatem Lew, Czarownica i Stara Szafa. Niby krańcowo to wszystko logiczne, a jednak słysząc komentarze w brzmieniu, iż owa bajka to banalna historia dla dzieci, jakże powierzchowna, można uwierzyć, że jednak nie każdy rozumie najprostsze alegorie. A przecież w wielu momentach następuje dosłowne przeniesienie obrazów biblijnych do świata bajkowych i mitycznych stworów, w który zostają wrzuceni dwaj synowie Adama i dwie córki Ewy. Nie jest przesadne stwierdzenie, że Świętą Księgę Chrześcijan przetłumaczył Lewis na język fantasy, niewiele jednak zmieniając, a zachowując jej wymowę, symbolikę i co krok ją cytując. Nawrócenie u Lewisa miało zatem wymiar totalny, nie dotyczyło wyłącznie jego samego, a dotyczy wszelkich jego dzieł. Nie można zatem oddzielać jego wiary od jego twórczości. Tolkienowi mogło się nie podobać, że stał się owym popularnym teologiem, nie zmienia to faktu, że nim był i tego, jak mocno to ujawnia się w kronikach, przeznaczonych w swej formie dla świata dzieci, chociaż, na co zwraca uwagę Willis:“Bez wątpienia Lewis nie miał sentymentu do dzieci – sam o tym mówił i pisał.” 4Podobne wpisyPrzejdźmy zatem powoli do ekranizacji Opowieści z Narnii – Lew, Czarownica i Stara Szafa, która to była potrzebna, należało bowiem przełożyć znaną historię na współczesny język techniki, dający szansę na próbę sprostania wyobraźni czytelnika. Na ile jednak twór Andrew Adamsona poradził sobie z wyzwaniem, jakie przed nim się pojawiło? Opowieści z Narnii to baśń przeznaczona zarówno dla dzieci, pragnących przenieść się w najpiękniejszy świat, gdzie nie brak bohaterów, walki dobra ze złem, jak również książka dla dorosłych, próbujących zanurzyć się w problematykę teologiczną, podaną w sposób niezwykle czytelny i prosty. Ekranizacja zatem łatwą sprawą nie była, bowiem być łatwą nie mogła, oczywiste jest, że ograniczenia czasowe zmusiły do rezygnacji z wielu wątków i odwołań, stosowanych przez autora. Nie to jednak wydaje się być ważne, bowiem filmowa wersja nie ma zastąpić literackiego pierwowzoru. Dlatego dużo istotniejsze wydaje mi się pytanie o to, na ile udało się zobrazować ideologię Lewisa/ideologię chrześcijańską. Czy twórcy, decydujący się na wizualizację tej opowieści, okazali się uważnymi czytelnikami, czy też nastąpiła po raz kolejny dominacja efektów, przeciążenie batalistyką, nad treściami zawartymi w książce?

wywiad z bohaterem opowieści z narnii